موعود

امام رضا فرمود:کسی که خواهان روزی بیشتراست تا اینکه خانواده اش در آرامش و آسایش باشند،اجر وپاداشش ازکسی که در راه خداوند جهاد میکند،بالاتر است.(بحارالانوار،ج 78،ص،339.)

امام صادق(ع)فرمود:برشما باد به تلاوت قرآن.زیرا درجات بهشت به تعداد آیات قران است. پس وقتی که روز قیامت شود به قاری قرآن گفته میشود بخوان و بالا برو. آنگاه هر آیه ای که بخواند یک درجه بالا میرود(امالی صدوق،ص216

امام علی(ع):نافرمانی شخص خیرخواه مهربان وعالم و آزموده، سبب سرگردانی میشود و پشیمانی به بارمی آورد.(نهج البلاغه ،الحیاة جلد یک.ص323

گوشت

اسلام گوشت را جزء غذای انسان میداند ولی همان اندازه که برای آن ارزش قائل است

زیاد خوردن آن را مکروه و ناپسند میداند.

اسلام گوشت را سبب تسکین غم واندوه دانسته و گوشت را علاج بواسیروبرای بیماری یرقان

تجویزنموده است.

امام صادق می فرماید:سه چیز بدن را درهم میشکند وگاهی میکشد گوشت کهنه یکی از سه چیز است.

ماهی

ماهی ها به دو دسته تقسیم میشوند:ماهی های بدون پولک که گوشت آنان حرام است و ماهی های پولک دار که حلال گوشت اند.از نظر اسلام مصرف زیادگوشت ماهی درست نیست زیرا بدن را لاغرمیکند و سل می آورد

ماهی های غیرپولک دار وخرچنگها ازجسد ماهی های دیگر تغذیه میکنندمخصوصا خرچنگها بخوردن جسد انسان علاقه زیادی دارند.گوشت ماهی و خرچنگ دربدن ایجادکهیر میکند این کهیرنتیجه مسمومیت خون است

نمک

نمک یا  کلرو سدیم چیزی است که دراسلام به آن سفارش شده است:

رسول اکرم(ص)می فرمایند:غذا جز با نمک اصلاح نمی شود.

اسلام مخصوصا سفارش می کندکه هنگام شروع وپس از پایان غذا نمک مصرف گردد.

پیامبر(ص) به امیرمومنان(ع)فرموده است:غذایت را با نمک شروع کن و با نمک پایان ده زیرا کسی که این دستور را رعایت کند از امراض گوناگونی مصون خواهد ماند که بعضی از آنها دیوانگی.جزام(خوره)وپیسی است.

بدن انسان روزانه هفت الی 8گرم کلرو سدیم احتیاج دارد واین مقدار ممکن است به وسیله تغذیه.داخل بدن شودولی گاهی هم به اندازه کافی از این راه به بدن نمی رسد.بایدشخص .آن را به غذای خودبیفزاید

پس از آفرینش آدم،خدا گفت به او:

نازنینم آدم ،ب باتورازی دارم، اندکی پیشترآی

آدم آرام ونجیب آمدپیش،زیرچشمی به خدا مینگریست

محو لبخند غم آلودخدا؛دلش انگار گریست

“نازنینم آدم(قطره اشکی ز چشمان خداوند چکید)یادمن باش که بس تنهایم…

بغض آدم ترکید،گونه هایش لرزید،به خدا گفت:

من به اندازه…..من به اندازه ی گلهای بهشت…..نه…..به اندازه ی عرش…نه…نه

من به اندازه ب تنهاییت ای هستی من،دوستدارت هستم……آدم کوله اش

را برداشت.خسته وسخت قدم بر میداشت،راهی ظلمت پرشور زمین.

طفلکی بنده غمگین آدم:

درمیان لحظه جانکاه هبوط باز از خدا شنید که گفت:

نازنینم آدم،نه به اندازه ی تنهایی من،نه به اندازه ی عرش،

نه به اندازه ی گلهای بهشت……

که به انداز ی یک دانه گندم فقط یادم باش..

                              نازنینم آدم

                                        نبری از یادم……..

ای سینه ی مجروح ما مجروح طول غیبتت

دربعثت جدت همه چشم انتظاربعثتت 

خورشیدمکه کی رسد صبح طلوع نهضتت

بت های عالم بشکند بادست عزم وهمتت

توکه نام خداوندرا برلب آوردی ،هرم صدای توقندیل های سکوت را ذوب کرد.

آوای مهربان تو فضای میان زمین و آسمان را عطرآگین نمودوبوی خوش

عطرملاءک بی تاب را به طواف حرا کشانید جبریل چه ذوق کرده بودکه پیام عاشق

ومعشوق رابربال امانت خویش به یکدیگر میرساند.

آری، توکه خواندی آسمان و زمینیان اهل دل را به پایان شب سیاه بشارت داد                                                          

وعرشیان که هلهله میکردند فرشیان را مژده آوردند که:خداوندزمین را

نورباران کرده است…..

مبعث رسول خدا برهمه ی شیعیان ومحبان حضرت مبارک باد

آری خدایا یادت می آید آن روزکه به همه ی مخلوقاتت گفتی درمقابلش سجده کنید،

این بهترین مخلوق من است وعابدترین مخلوقت را به خاطراو

ازدرگاهت ربودی…….

آری ما همان انسانهای آنروز هستیم که امروزدر مقابل یکدیگربی شرم گناه 

میکنیم وباشرم عبادت

****       *****            ****        *****            *****

خدایا…!

باران رحمتت همیشه درحال باریدن است؛

این ما هستیم که کاسه ها یمان رابرعکس گرفته ایم